RIver Kwai

Hoihoi! Waar was ik gebleven? Ab en ik gingen samen naar het Grand Palace en Bodhi mocht uitslapen. We stonden vroeg op en om 9.00 uur liepen we het hotel uit geheel gekleed met dichte schoenen, lange broek en lange mouwen volgens protocol. Veel te warm om te lopen dus op zoek naar een tuk-tuk. De eerste die we aanspraken begon meteen dat het Grand Palace pas om 11.00 uur open ging vanwege een ceremonie en dat we wel eerst met hem een een boottocht konden maken. Leugenaar! Toen we doorliepen riep hij achter ons aan dat hij ons toch wel voor 100 Bath (= ongeveer € 2,50) kon brengen. Jammer, je bent nu te laat, vriend! Een paar straatjes later hielden we weer een tuk-tukje aan: deze man sprak geen Engels. Handig in een een stad vol met toeristen! Bij een eet-kraampje op straat vroeg ik of die mevrouw even voor ons wilde vertalen. Ja hoor, en ze regelde ook gelijk een (Thaise) prijs: 60 Bath! Goed geregeld! Bij het Grand Palace stonden al honderden Chinese toeristen te wachten, wat een gekkenhuis! En die lui zien er ook allemaal zo raar uit! (Zie foto) Het was nu warm en druk maar het was echt de moeite waard. Wat een pracht en praal. Alles met goud en Chinees porselein en mozaïek. En hele mooie muurschilderingen, tientallen meters achter elkaar. Wat een werk! Daarna terug naar het hotel waar we op het dak bij het zwembad gezeten hebben. Bij mij ging het al snel weer kriebelen (zo'n grote stad: zoveel te doen) dus zijn we aan het eind van de middag nog met de bus-boot voor een paar centen naar de andere kant van de stad gevaren. Op de terugweg werden we overvallen door een echt Thais regenbuitje! En dat gaat hard! We zijn niet nat geworden maar vanwege de regen gingen de regenschermen naar beneden en zag je geen moer! Echt een leuk idee, Mo !
De volgende dag werden we door onze gids om half 8 opgehaald met alle bagage voor de volgende etappe. Eerst gingen we naar een markt waar de koopwaar zo dicht op de treinrails staat uitgestald dat ze de spullen weg moeten halen als de trein komt. Het leukste is dan natuurlijk dat er een trein komt....nou toen wij aankwamen was ie net geweest en de volgende ging pas over anderhalf uur. Goed geregeld, gids!
Daarna gingen we op mijn verzoek (dat had ie dan weer wel goed geregeld) ook nog langs de Floating Market. Dat was heel erg leuk. (zie foto) Wel zonde dat zoveel echte handelaren nu al die toeristenmeuk staan te verkopen, maar goed, dat is hier overal zo. Daarna gingen we naar de brug over de river Kwai. Thuis hadden we de film als verplichte kost gekeken en we vonden hem tenenkrommend saai. Maar hier zagen we in het museum foto's en een film over de periode 1942 tot 1945 waarin de Japanse bezetters van Thailand krijgsgevangen (ook Nederlanders) onder erbarmelijke omstandigheden een spoorlijn lieten aanleggen. Het werk was zo zwaar dat ongeveer 100.000 man dit niet heeft overleefd. 
Hierna gingen we met een boot over de Kwai naar ons hotel voor 1 nacht. Dit was een floatel (het dreef) zonder electra, dus zonder airco en met koude douche! (zie foto) Sommigen van ons vonden het geweldig en sommigen iets minder. En sommigen hadden voor alle zekerheid 3 reisziektepilletjes genomen voor al dat ge-float. Er stond een sterke stroming dus kon je je met een zwemvest aan de rivier laten afdrijven. ' S Avonds was alles verlicht met olielampjes en pakte de eigenaar zijn gitaar en samen met een medewerker zong hij oude Amerikaanse evergreens.  Beter dan dit wordt het leven niet! 
Na een vreselijke nacht in onze romantische hut met klamboe (eerst bloedheet en daarna ijskoud) weer met de boot terug naar de bewoonde wereld. Toen hebben we Hellfire Pass bezocht waar we konden zien hoe hier de krijgsgevangenen een doorgang door de rotsen moesten hakken. Wat een hel inderdaad! 
Daarna naar de Erawan watervallen. Ze hadden er 7 en uiteraard gingen wij ze allemaal beklimmen. Naar de onderste paar watervalletjes was een keurig pad aangelegd maar naarmate we hoger kwamen werd het steeds meer klunen over de boomstronken. Helemaal boven zou het water 150 meter naar beneden kletteren, maar vandaag niet natuurlijk...niet eens een stroompje..maar gewoon een poel met water! Beetje jammer dit! Wel een goeie training! Daarna gingen we naar ons strandhotel voor de komende 2 dagen in Hua Hin. 2 uur en nog iets rijden, volgens onze gids...5 uur later en in de schemering kwamen we aan...dussss. Ze hebben een beetje rare beleving van tijd, die Thai, waar we al een paar x tegen aan zijn gelopen. Ook houden ze niet van duidelijke afspraken, alles blijft een beetje vaag, moet je net bij mij zijn: ik hou niet zo van vaag!  Afijn, we konden bijna niet geloven dat dit ons hotel was, zo luxe!  Jaaaaa, de lobby.....hahaha onze kamer is een beetje gedateerd, maar supergroot en met een heerlijke airco. We hebben besloten hier 2 dagen helemaal niets te doen...we hebben tenslotte vakantie! Ab vroeg net: Mo (lees: hé slavendrijver) gaan we écht 2 dagen niks doen? Hij kan zijn geluk niet op...eens kijken of ik het ook vol kan houden! Ik heb nog een boek bij me van 750 blz!
Ik spreek je laterrrr!
Mo